De gemeente Amsterdam doet steekproefsgewijs onderzoek naar de rechtmatigheid van bijstandsuitkeringen. Een Amsterdammer wordt daarom opgeroepen voor een gesprek. Hij voelt zich onheus bejegend door de medewerker en ervaart het gesprek als bedreigend en insinuerend. Het gespreksverslag tekent hij onder druk en de gemeente is later niet bereid bepaalde zinsneden aan te passen. Omdat hij er met de gemeente niet uitkomt, wendt hij zich tot de Gemeentelijke Ombudsman.

Uit het onderzoek van de ombudsman komt naar voren dat de medewerker en de man het gesprek totaal verschillend hebben ervaren. Daarom vraagt de ombudsman de gemeente om met de man in gesprek te gaan om het vertrouwen te herstellen.

Daarnaast vraagt de ombudsman naar de mogelijkheid om het verslag aan te passen. De gemeente wil daartoe niet overgaan, omdat een eenmaal afgelegde en ondertekende verklaring deel uitmaakt van het onderzoek. Wel heeft iedere bijstandsgerechtigde de mogelijkheid om een aanvulling te laten opnemen.

De gemeente nodigt de man uit voor een gesprek om het geheel te bespreken. De ombudsman hoort van de gemeente dat het gesprek goed is verlopen.

De man is het niet eens met de manier waarop de ombudsman onderzoek heeft gedaan. Daarom nodigt de ombudsman hem uit voor een gesprek. Hierop wil de man alleen ingaan als de ombudsman alsnog onderzoek doet op de manier die hem voor ogen staat. De ombudsman besluit hierop niet in te gaan en sluit het dossier.