Een dame wendt zich telefonisch tot de ombudsman, omdat een antwoord op haar klachtbrief van 10 december 2014 aan het Gemeentebestuur en de Dienst Belastingen Gemeente Amsterdam (DBGA) uitblijft. Daarin beklaagt zij zich over het opleggen van een aanslag reclamebelasting van 400 euro aan een stichting die opkomt voor dierenleed, waar zij donateur van is.

Tot op heden ontvangt zij geen reactie. Navraag via 14020 lukt niet: zij wordt niet doorverboden met DBGA . Wel krijgt zij een registratienummer. Zij wil graag een schriftelijk antwoord. De ombudsman doet navraag bij DBGA. Daarop laat de dienst weten, dat er telefonisch contact is geweest met de vrouw en dat de klacht per mail is afgehandeld. Er is afgesproken, dat de klachtafhandeling tevens per post aan haar wordt toegezonden. Dit doet DBGA per omgaande. In de klachtafhandelingsbrief legt DBGA gemotiveerd uit waarom er een aanslag reclamebelasting is opgelegd. Mevrouw is niet tevreden met dit antwoord. De ombudsman legt uit, dat het hier gaat om een beleidskwestie. De ombudsman is niet bevoegd om hierover te oordelen en wijst mevrouw op mogelijkheden om het beleid te beïnvloeden.