Een vrouw wendt zich tot de ombudsman voor hulp inzake haar probleem met de verlenging van haar urgentie en de beëindiging van de maatschappelijke opvang in juni. Per mail vraagt de ombudsman haar om contact op te nemen om haar klacht toe te lichten. Zij bezoekt het spreekuur en blijkt een woning via woningnet te hebben geaccepteerd. Haar probleem is dus opgelost. Zij is echter niet tevreden over het feit, dat zij geen woning mag weigeren en vindt de slaapkamer van de woning te klein voor haar en haar dochter. De ombudsman legt uit, dat een urgentie slechts in noodgevallen wordt verstrekt en dat een weigering dan niet wordt geaccepteerd. Zij geeft zelf aan dat zij met haar contactpersoon gaat bekijken of de berging geschikt is als slaapkamer voor haar dochter. Geen vermoeden van onbehoorlijk handelen en dus geen rol voor de ombudsman, die het dossier sluit.