Een vrouw wendt zich tot de ombudsman. Zij  beklaagt zich over de procedure, die  de dienst belastingen volgt bij de aanvragen voor kwijtschelding.

De vrouw vraagt zich af, omdat zij al jaren een inkomen op minimumniveau geniet, waarom zij steeds weer dezelfde gegevens dient te overleggen om de kwijtschelding te verkrijgen.

Zij was dan ook in eerste instantie blij, dat er voor die mensen met een jarenlang minimum inkomen een verkorte procedure was bedacht en dacht zij verlost te zijn van het verzamelen van de benodigde gegevens.

Het tegendeel bleek waar te zijn. Zij ontving bericht, dat haar saldo op haar bankrekening te hoog was. Informatie wanneer het saldo bij de controle van de belastingdienst te hoog was kreeg zij niet.

Het enige wat zij te horen kreeg was, dat zij opnieuw een (volledig) kwijtscheldingsverzoek  zou moeten indienen.

De ombudsman heeft naar aanleiding van de klacht haar aangeboden deze door te sturen naar de dienst belastingen, opdat de dienst eerst zelf in de gelegenheid wordt gesteld om te reageren.

De vrouw heeft daar geen gebruik van gemaakt. De ombudsman sluit het dossier.