Een Amsterdammer mailt op 21 december 2014 aan Antwoord/14020 een vraag over de koopkrachttegemoetkoming 2014: hij is ZZP’er en ontving juist in de peilmaand september inkomsten boven de norm, terwijl zijn inkomen over heel 2014 ruim onder de norm zit. Daarom vraagt hij of er een hardheidsclausule van toepassing is, zodat hij toch in aanmerking komt voor de koopkrachttegemoetkoming. Hij krijgt een automatisch gegenereerde ontvangstbevestiging met de mededeling dat hij binnen vijf werkdagen een reactie krijgt.

Wanneer hij drie weken later, op 12 januari 2015,  nog niets heeft vernomen, neemt hij schriftelijk contact op met de opvolger van de Dienst Werk en Inkomen. Wanneer hij op dinsdag 20 januari nog niets heeft vernomen, wendt hij zich tot de Gemeentelijke Ombudsman.

De ombudsman verzoekt de gemeente de man alsnog te antwoorden. Daarop stuurt de gemeente hem een aanvraagformulier voor de tegemoetkoming. Dat was echter niet zijn vraag; die was er juist op gericht om een nodeloze aanvraag in te vullen. Desondanks vult hij het formulier in. Drie weken later kent de gemeente hem de tegemoetkoming toe. De man is dolgelukkig. Het dossier kan wat hem betreft worden gesloten.

De ombudsman tekent aan dat het toekenningsbesluit ongemotiveerd is. Dat luistert des te nauwer in een situatie als deze, waarbij de man in eerste instantie niet aan de voorwaarden leek te voldoen. Op grond waarvan dat nu wel het geval is, is niet duidelijk. De onderbouwing kan echter wel degelijk een rol spelen bij een eventuele volgende aanvraag. Bij een afwijzend besluit is de motivering des te belangrijker: een heldere onderbouwing speelt een grote rol bij de beslissing om wel of geen bezwaarschrift in te dienen. In de kwartaalrapportage 2014-4 heeft de ombudsman daarom aandacht gevraagd voor een heldere motivering van besluiten.