Een man heeft moeite met lopen. Hij vraagt de gemeente om een Canta en als dat niet kan, om een scootmobiel. De gemeente wijst zijn aanvraag af omdat de MO-zaak in het medisch advies stelt dat door behandeling en medicatie zijn ondersteuningsvraag nog kan afnemen en hij nog gebruik kan maken van zijn Aanvullend-Openbaar-Vervoerpas. Ook in de bezwaarprocedure geeft de MO-zaak een negatief advies. De MO-zaak concludeert, mede op basis van informatie van de specialist van de man, dat er geen contra-indicatie is voor het gebruik van een scooter of (elektrische) fiets. Deze algemeen gebruikelijke vervoersvoorzieningen zijn voorliggend volgens de gemeente. De man kan zich hierin niet vinden en vraagt de ombudsman om hulp.

De ombudsman legt de man uit dat het niet aan de ombudsman is te beoordelen of de man wel of geen Canta nodig heeft. De ombudsman kijkt wel of het advies van de MO-zaak en het besluit van de gemeente zorgvuldig tot stand zijn gekomen en goed gemotiveerd. Nu de MO-zaak hier drie keer een advies heeft gegeven en daarin recente medische informatie heeft betrokken en de gemeente de afwijzing met redenen omkleedt, ziet de ombudsman geen aanleiding voor verder onderzoek. Het besluit om de man geen Canta of scootmobiel te verstrekken om de reden dat hij geacht wordt van een algemeen gebruikelijke vervoersvoorziening gebruik te maken, volgt uit de regelgeving, wat het algemeen beleid van de gemeente is. Over het beleid gaat de ombudsman niet. De ombudsman vertelt de man geen rol voor zichzelf te zien en hij rond het dossier af.