Een Amsterdamse bijstandsgerechtigde is aangesloten bij de door de gemeente aangeboden collectieve zorgverzekering van Agis. De premie wordt ingehouden op zijn bijstandsuitkering. Desondanks gaat er iets mis. Daardoor belandt de man in april 2013 in de zogenaamde wanbetalersregeling. De straatjurist van de Protestantse Diaconie spant zich zeer in om deze zaak – samen met die van anderen - bij zowel Agis als de gemeente recht te trekken, maar voortdurend krijgt zij nul op het rekest. Zo dient zij in februari 2014 een klacht bij Agis in. De man wordt als wanbetaler afgemeld, maar verder gebeurt er niets met zijn klacht. In mei 2014 vraagt zij Agis om de zaak met de grootst mogelijke spoed te behandelen, omdat de man ernstig ziek is en een geringe levensverwachting heeft. Ook wendt ze zich tot de Gemeentelijke Ombudsman.

De ombudsman legt deze en andere Agis-zaken aan de gemeente voor. Wanneer een inhoudelijke reactie op zich laat wachten maar de desbetreffende verzekerden wel aanmaningen van Agis en van deurwaarders krijgen, vraagt de ombudsman de gemeente in september 2014 om de invorderingen te laten opschorten, in afwachting van het overleg tussen de gemeente en Agis.

In januari 2015 hoort de ombudsman dat de man is overleden. De gemeente komt mede namens Agis met het voorstel om de schulden vóór februari 2014 kwijt te schelden. Vanaf dat moment wilde de man de premie zelf betalen. Dat heeft hij niet altijd gedaan. De daardoor ontstane schuld moet hij zelf betalen; die komt nu ten laste van de erfenis.

Het heeft een jaar geduurd voordat deze zaak kon worden afgesloten. Helaas heeft de man zelf dit niet meer mogen meemaken.