Verzoeker is directeur van een hotel op het Rembrandtplein. Aan weerszijden van het hotel hebben naburige cafés hun terras. De ingang naar het hotel bestaat uit een corridor van zo’n 1,50 m tussen de twee terrassen in. Midden in de corridor staat op zo’n acht meter vanaf de ingang een boom waar recent een grote natuurstenen bak om heen is gebouwd. Gasten van het hotel klagen over het feit dat zij zich, bepakt en bezakt, met moeite tussen de bak en de terrassen door kunnen wurmen.
Verzoeker dient op 11 maart 2009 een klacht in bij het stadsdeel Centrum. De gebiedsmanager laat verzoeker weten dat de terrasvergunningen zodanig zullen worden aangepast dat de tafeltjes en stoeltjes tot zes meter uit de gevel mogen staan. De café-eigenaren hebben vooruitlopend op die wijziging toegezegd rondom de boom 1,50 m vrij te houden. Zij houden zich echter niet (altijd) aan de toezegging om 1,50 m vrij te houden. Het probleem is dus niet verholpen en verzoeker wendt zich tot de ombudsman.
De ombudsman overweegt dat het stadsdeel met de plaatsing van de boombak, nog vóórdat de terrasvergunningen waren aangepast en daardoor de vrije doorgang naar het hotel was verzekerd, het risico heeft genomen dat het hotel minder goed bereikbaar was. Het stadsdeel had dan ook, toen bleek dat de maatregelen onvoldoende effect hadden, de boombak weer dienen te verwijderen en pas weer tot terugplaatsing over te gaan, nadat de nieuwe terrasvergunningen waren verleend.
Door dat na te laten heeft het stadsdeel in strijd met het vereiste van fair play gehandeld.