Een zoon schrijft een brief aan verschillende instanties, waaronder de ombudsman, over de situatie van zijn vader. Zijn vader is een half jaar in revalidatie en onlangs is er een passende rolstoel aangevraagd. Zijn vader rijdt volgens hem al jaren in een ergonomisch gezien slechte rolstoel. De lichamelijke tekenen (aanhoudbare pijnen) hebben hem nu psychisch geknakt. Hij geeft duidelijk aan dat hij geen klacht wil indienen, omdat hij ook niet kan zien of er sprake is van klachtwaardig gedrag. We willen de zoon een signaal afgeven over hoe één en ander in zijn werk gaat en omdat hij ziet dat zijn vader met name in onzekerheid is of hij een passende rolstoel krijgt en wanneer. Hij ziet de hoop van zijn vader om nog enigszins zelfstandig te kunnen doorleven daardoor veranderen in wanhoop. De ombudsman doet navraag bij de gemeente en verneemt, dat de aanvraag met voorrang zal worden afgehandeld. De gemeente heeft daarnaast bekeken hoe het proces is verlopen. De gemeente komt tot de conclusie, dat het bij de revalidatie lang heeft geduurd voor een aanvraag is gedaan. Dit signaal is door de gemeente gemeld aan de klachtencoördinator van het revalidatiecentrum. De gemeente en de ombudsman zijn niet bevoegd te oordelen over deze organisatie. De zoon is blij dat er nu voortgang en duidelijkheid is gekomen m.b.t. de rolstoel van zijn vader en zal daar geen klacht indienen. Bij die stand van zaken is geen verdere rol meer voor de ombudsman weggelegd, die de gemeente bedankt voor haar voortvarend optreden in deze zaak.