Een Amsterdammer heeft vanaf januari 2013 diverse keren contact met de gemeente Amsterdam (afdeling zelfstandigen van de voormalige Dienst Werk en Inkomen) vanwege het indienen van een aanvraag om bedrijfskapitaal en advies over schuldhulpverlening. Omdat hij over de gang van zaken niet tevreden is, wendt hij zich in maart 2014 tot de Gemeentelijke Ombudsman. De man heeft nog niet bij de gemeente geklaagd. Daarom stuurt de ombudsman in overleg met de man zijn klacht ter behandeling naar de gemeente door.

De gemeente neemt contact op met de man, maar door de gemeentelijke reorganisatie en de daarmee samenhangende personeelswijzigingen bij met name het klachtenteam blijft de zaak liggen. In mei 2015 nodigt de klachtencoördinator van Werk, Participatie en Inkomen de man uit voor een gesprek. De man geeft de gemeente twee adviezen:

1. luister naar de vraag van de klant en kom niet met oplossingen, die geen oplossingen zijn. Als er geen oplossing is, vertel hem dat dan gewoon. Dan kan de klant naar andere oplossingen uitzien.
2. het zou een overheidstaak moeten zijn om burgers met een tijdelijk liquiditeitsprobleem te faciliteren. Nu is dat niet mogelijk. Daardoor worden burgers afhankelijk van overheidsondersteuning terwijl zij met een tijdelijk, aflossingsvrij krediet hun zelfstandigheid kunnen behouden.

De klachtencoördinator zegt toe de adviezen aan de betrokken gemeentelijke afdelingen te zullen doorgeven.

De man bevestigt desgevraagd aan de ombudsman dat hij tevreden is met dit resultaat. Hij benadrukt nog eens dat hij hoopt dat de gemeente lering trekt uit zijn ervaringen.