Een Amsterdammer heeft een bijstandsuitkering en huurt woonruimte bij HVO Querido (een hulpverlenende instantie). Hij is al jaren bekend bij diverse hulpverlenende en gemeentelijke instanties. Hij vindt dat de gemeente hem in het verleden slecht heeft behandeld, waardoor hij nu op alle denkbare manieren in een penibele situatie zit (lichamelijk, geestelijk, qua huisvesting en financiën, etc.). Daarom vraagt hij een schadevergoeding aan de gemeente Amsterdam, zodat hij een leven in Azië – waar hij op dat moment verblijft – kan opzetten. Dat doet hij door het versturen van uitgebreide, soms zeer beledigende mails met grof taalgebruik naar vele (Amsterdamse) organisaties, instanties en personen. Het lukt niemand om de man tot rede te brengen. Daarom besluit iedereen om niet meer te reageren op zijn berichten. Dat geldt ook voor de ombudsman.

Het standpunt van de ombudsman is dat iedere instantie zijn best heeft gedaan en rekening heeft gehouden met de persoonlijkheid van de man. Wat opvalt is, dat iedere instantie dat individueel heeft gedaan. Soms in overleg op één-op-één basis, maar een gezamenlijk overleg laat staan een gecoördineerde en gerichte actie heeft ontbroken. De ombudsman vraag hiervoor aandacht aan alle betrokken instanties (vanuit de gemeente met name GGD, WPI en Zorg).