De moeder van een jonge vrouw bezoekt het spreekuur van de ombudsman. Zij is verontwaardigd en maakt zich zorgen over hetgeen zij en haar dochter te horen hebben gekregen bij het aanvragen van een uitkering in gemeente Amsterdam.

De dochter is 21 jaar, hoog zwanger en woont bij haar moeder. De moeder heeft begrepen dat haar dochter drie maanden moet wachten alvorens ze een uitkering krijgt. Volgens de moeder moeten er dringend dingen worden gekocht, maar heeft haar dochter geen geld. Bovendien moet ze proberen werk te vinden, terwijl dat gelet op haar vergevorderde zwangerschap niet meer aan de orde kan zijn.

Een medewerkster van de ombudsman zegt toe de gemeente om uitleg te vragen. Al snel blijkt dat er sprake is van miscommunicatie. Waarschijnlijk heeft de moeder niet goed begrepen wat precies is gezegd en afgesproken. Voor de dochter gelden momenteel geen sollicitatieverplichtingen of andere inspanningsverplichtingen om werk te vinden. Bovendien is een voorschot toegekend zodat ze wat aanschaffen kan doen met het oog op de komst van de baby en is een babypakket toegekend.

Als de medewerkster van de ombudsman de dochter zelf spreekt, blijkt dat zij het allemaal wél heeft begrepen. Zij zegt toe haar moeder gerust te stellen.

Hiermee is er verder geen rol weggelegd voor de ombudsman.