Een jongeman bezoekt het spreekuur van de ombudsman. Hij ontvangt een uitkering op grond van de Participatiewet. Omdat hij zonder opgaaf van reden niet is verschenen op zijn werk, heeft de afdeling Participatie/re-integratie van de gemeente Amsterdam zijn uitkering gedurende een maand met 30% verlaagd.. De jongen is het daar niet mee eens. Op de bewuste dag bracht hij een bezoek aan zijn huisarts. Hij heeft geprobeerd om dit aan zijn klantmanager te melden, maar die was niet bereikbaar. Hij ervaart het contact met zijn klantmanager over het algemeen als onprettig omdat hij vooral veel moet en er niet naar hem wordt geluisterd. Ook is hij van mening dat hij onredelijke werktijden krijgt opgelegd voor werkzaamheden bij een schoonmaakbedrijf. Doordat het werk is opgedeeld in verschillende tijdsblokken met slechts enkele uren tussentijd, blijft er nauwelijks vrije tijd voor hem over.  De vader van de man heeft in een brief aan Werk en Re-integratie zijn ongenoegen over de situatie geuit. Deze brief is door Werk en Re-integratie als klacht in behandeling genomen.

De jongen heeft aangegeven in een nieuwe baan te willen starten en heeft hiervoor binnenkort een kennismakingsgesprek. Bij deze baan wordt meer rekening met de werktijden gehouden. De ombudsman adviseert hem om dit gesprek eerst af te wachten.  Als de ombudsman enige tijd later bij de vader informeert naar de uitkomst van dit gesprek, verneemt hij van de vader dat de jongen met vakantie is en per september een nieuwe baan heeft. De vader is naar aanleiding van zijn klachtbrief uitgenodigd voor een hoorzitting, maar vraagt zich af of dit wel zinvol is. De ombudsman adviseert hem om wel  te gaan en bezwaar in te dienen tegen de 30 % korting. Mocht hij niet tevreden zijn over de klachtbehandeling dan kan hij opnieuw contact opnemen met de ombudsman. Na de hoorzitting meldt de vader dat de korting is teruggedraaid en de maatregel is omgezet in een waarschuwing.  De ombudsman sluit vervolgens het dossier.