In het voorjaar van 2015 ontvangt een man een WOZ-waardebeschikking van de gemeente Amsterdam. De waarde van zijn woning is met ongeveer 19% gestegen ten opzichte van het voorgaande jaar. De man laat de ombudsman weten dat sinds 1982 niets is veranderd aan het pand. In 2007 is al eerder in beroep bij de rechtbank de WOZ-waarde gecorrigeerd. Dat de waarde met 19% is gestegen ten opzichte van het voorgaande jaar merkt de man echter pas op nadat de bezwaartermijn van zes weken is verstreken. De man klaagt erover dat er door het verlopen van deze termijn geen enkele rechtsgang meer mogelijk is. Hij vindt de termijn van zes weken bovendien te kort. Naar zijn mening zou zes maanden meer in de rede liggen. De ombudsman neemt de zaak in onderzoek en stelt dat de termijnen wettelijk zijn vastgelegd en daar derhalve geen onderzoek naar gaat doen. Wel doet hij onderzoek naar de forse stijging in de WOZ-waarde. Hij vraagt Belastingen op welke grondslag de waardestijging gebaseerd is. Belastingen stuurt na de vraag van de ombudsman een taxateur op pad om het pand ter plekke te bestuderen. De taxateur komt tot de conclusie dat er een fout is gemaakt bij het op waarde schatten van het pand. Er is een verkeerde uitgangspunt genomen voor wat betreft de staat. Belastingen verlaagt de WOZ-waarde ambtshalve met meer dan 20%. De man is tevreden met de uitkomst en de ombudsman sluit het dossier.