Een man uit Amsterdam komt op het spreekuur van de ombudsman. Na jaren van verslaving, detentie en dakloosheid heeft hij zijn leven het afgelopen jaar eindelijk op de rit gekregen.

Een kamer in een begeleid wonen project, een uitkering, schuldenregeling, afgekickt en dagbesteding. Dan hoort hij dat zijn uitkering is geblokkeerd omdat hij zich onttrekt aan een vrijheidsstraf. Het gaat om een in 2013 aan hem opgelegde vrijheidsstraf waarvoor hij gratie heeft aangevraagd. Dit gratieverzoek schort de tenuitvoerlegging van de vrijheidsstraf echter niet op en volgens de Participatiewet moet de gemeente de uitkering bij onttrekking aan een vrijheidsstraf  blokkeren/beëindigen. De man dreigt hierdoor alles wat hij heeft opgebouwd kwijt te raken.

De man blijkt zich met dit probleem ook al tot een advocaat gewend te hebben. Na overleg pakt zij de zaak op en blijft de ombudsman beschikbaar voor extra inzet als een en ander niet tot een oplossing komt. Alle hulpverleners van de man onderschrijven zijn gratieverzoek.

Na 2 weken blijkt de betrokken Officier van Justitie toch bereid om de tenuitvoerlegging van de vrijheidsstraf in afwachting van de beslissing op het gratieverzoek op te schorten. De advocate neemt contact op met de afdeling Inkomensvoorziening van de gemeente, de verantwoordelijke medewerker had al aangegeven de uitkering van de man in dit geval weer aansluitend uit te zullen keren.

Voor de ombudsman is er geen rol meer weggelegd en het dossier wordt gesloten.