Een dakloze vrouw vraagt bij de gemeente Amsterdam een bijstandsuitkering voor levensonderhoud aan. De aanvraag wordt afgewezen. De motivering luidt dat de vrouw niet aanwezig was op de door haar opgegeven verblijfadressen. Haar advocaat dient hiertegen een bezwaarschrift in.

Als de vrouw een nieuwe aanvraag indient zegt de baliemedewerker dat dit geen zin heeft omdat die toch zal worden afgewezen. Wanneer zij dat aan haar advocaat vertelt, verwijst die haar naar de ombudsman. Omdat niet duidelijk is met wie de vrouw heeft gesproken, stelt de ombudsman geen onderzoek in. Wel geeft hij dit voorval als signaal aan de gemeente door en vraagt hij naar de rapportage die aan het afwijzingsbesluit ten grondslag ligt. De ombudsman constateert daarin enkele punten over het handhavingsonderzoek die zijns inziens niet zonder meer tot afwijzing hadden mogen leiden. De ombudsman bespreekt dit met een teamchef Handhaving. Die legt uit dat de handhavingsmedewerkers een advies uitbrengen aan de inkomensconsulent. Die beslist uiteindelijk op de aanvraag. Aangezien de advocaat van de vrouw al een bezwaarschrift heeft ingediend, doet de ombudsman geen nader onderzoek. Na overleg met de advocaat sluit hij het dossier.