Een maatschappelijk werkster wendt zich in de zomer van 2015 namens een terminale zieke vrouw tot de ombudsman. De vrouw kan binnenkort door haar ziekte niet meer in haar woning, op 4 hoog, verblijven. Ze heeft maximaal nog zes maanden te leven. Ze wil verhuizen naar een woning waar ze tot aan haar overlijden kan blijven samen met haar zonen. De Dienst Wonen liet eerder weten dat ze niet in aanmerking komt voor een urgentie.

De ombudsman organiseert een rondetafelgesprek. Het woord urgentie heeft voor onduidelijkheid gezorgd. De vrouw zou wel in aanmerking komen voor een indicatie op medische gronden waarbij ze zou kunnen reageren op woningen op woningnet. Dat brengt een medische keuring mee. De doorlooptijd van een medische keuring, afgifte van indicatiebesluit en het vinden van een aangepaste woning duurt echter in totaal 6-8 maanden. Die tijd heeft de vrouw niet. Ondanks dat er geen formeel besluit is over toewijzing / afwijzing van de indicatie op grond van de medische situatie, krijgt de vrouw een eenmalig aanbod voor een geschikte woning. De vrouw kan verhuizen en de zonen kunnen ook na het overlijden van hun moeder in dat huis blijven wonen.

Er wordt dus in een passende oplossing voor de vrouw voorzien. De zaak is voor de ombudsman, de woningbouwvereniging waar de vrouw bij huurt en haar maatschappelijk werkster nog aanleiding voor het opstellen van een casusbeschrijving en een stroomschema. Dit geeft betrokken ambtenaren in dit werkveld inzicht in de mogelijkheden om, bij een urgente en noodzakelijke verhuizing, wél te verhuizen in die situaties waarbij de standaard procedure voor het vinden van een woning via Woningnet niet voldoet.