Een man vraagt een aangepaste autostoel aan. In het verleden kreeg hij deze van het GAK, maar in zijn inmiddels nieuwe auto past de stoel niet. De aanvraag is ingediend eind september 2015, maar tot op heden is er geen beslissing ontvangen. Hij heeft meerdere keren om een reactie gevraagd en een aangetekende brief gestuurd op 4 januari 2016. Eind januari 2016 schrijft hij de ombudsman. Deze vraagt aan de gemeente kenbaar te maken wat de stand van zaken is. De gemeente laat weten dat er geen aanvraag is ingediend, maar een melding is gedaan. Daarna heeft een keukentafelgesprek plaatsgevonden en is er een ondersteuningsplan gemaakt dat onlangs is verstuurd naar de man. Hij wordt uitgenodigd dit te ondertekenen als hij het ermee eens is of van commentaar voorzien terug te sturen. In beide gevallen volgt daarna een beslissing en hiertegen kan hij bezwaar maken. De man dacht al een aanvraag te hebben ingediend, maar de Wet Maatschappelijke Ondersteuning maakt dat dit pas in later stadium het geval is. Niet duidelijk is of hem dit tijdig is uitgelegd. Naast deze formele kant van de hele kwestie speelt ook dat de man ontevreden is over de wijze waarop hij te woord is gestaan door de medewerkster tijdens het keukentafelgesprek. De ombudsman heeft hem geadviseerd dit in een schriftelijke klacht te verwoorden zodat de gemeente hierop kan reageren en het ondersteuningsplan terug te sturen voorzien van commentaar. Enige tijd later meldt de man een klachtafhandeling te hebben ontvangen waarin hij zich niet kan vinden. De ombudsman verzoekt de gemeente Alsnog te reageren op het feit dat een aangetekende brief genegeerd is. Na ontvangst van de aangepaste klachtafhandeling wordt niets meer van de man vernomen.