Een man wendt zich tot de ombudsman en schrijft ontevreden te zijn omdat hij als enige in zijn straat zijn erfafscheiding heeft moeten verwijderen. Onder druk van een dwangsom heeft hij aan de eis voldaan, maar hij is van mening dat de gemeente niet juist handelt. Zijn onvrede uit hij op verschillende manieren en naar de mening van de gemeente niet altijd even fatsoenlijk. Om escalatie te voorkomen besluit de gemeente niet meer te reageren op zijn brief en precies dit doet de man besluiten naar de ombudsman te gaan. De ombudsman verzoekt de gemeente alsnog te reageren. De gemeente stuurt de man een brief en nodigt hem uit voor een gesprek met de bedoeling hem uitleg te geven over het handhavingsbeleid en zo doende de indruk weg te nemen dat er sprake zou zijn van ongelijke behandeling. De man laat de ombudsman weten hier niets voor te voelen en een schriftelijke reactie te willen ontvangen. Hij vreest dat de gemeente woorden zal verdraaien en dat hij vervolgens met lege handen staat en niets heeft om mee terug te komen bij de ombudsman. De ombudsman adviseert de man wél in te gaan op de uitnodiging van de gemeente, maar om vooraf te vragen om een gesprekverslag en aan te geven dat hij een geluidsopname zal maken. De ombudsman heeft zowel de man als de gemeente geattendeerd op "de spelregels" die de Nationale Ombudsman hierover heeft opgesteld.