Een vrouw komt in december 2015 voor de tweede maal bij de ombudsman. Ze wil het opnieuw hebben over de opruiming van haar woning die in mei 2013 door de GGD, afdeling Hygiënisch Woning Toezicht werd uitgevoerd. Haar bezwaarschrift tegen de opruiming, werd destijds door het stadsdeel gegrond verklaard. Het stadsdeel bood haar daarom een schadevergoeding aan. De vrouw vond het aangeboden bedrag te laag maar haar advocaat was van mening dat dit het hoogst haalbare was. De vrouw besprak haar klachten in 2014 met Vangnet, maar bleef toch heel boos en emotioneel over de gebeurtenis. De ombudsman sloot het dossier in 2014.

Tijdens haar tweede bezoek aan de ombudsman in december 2015, vertelt de vrouw dat ze regelmatig naar Vangnet belt om over de gebeurtenissen in 2013 te praten. Ze is het nog altijd niet eens met de hoogte van de schadevergoeding. Maar de teammanager wil haar niet meer spreken. Vangnet vertelt de ombudsman dat er in het verleden inderdaad met de vrouw is gesproken. Omdat dit  haar echter nog meer overstuur maakte ziet GGD niets in een nieuw gesprek. De ombudsman vindt dit niet onredelijk en raadt de vrouw aan om de verwerking van de opruiming met haar therapeut te spreken. De vrouw laat de ombudsman weten de schadevergoeding van het stadsdeel alsnog te accepteren. De ombudsman geeft dit door aan het stadsdeel en sluit het dossier.