Een vrouw klaagt dat een medewerker van de Ambulance Amsterdam haar heeft aangevallen. De betrokken ambulancemedewerker legt vervolgens in een excuusbrief uit wat er volgens hem is gebeurd. De vrouw weigert een uitnodiging voor een persoonlijk gesprek met de medewerker onder leiding van de klachtenfunctionaris. Ze wendt zich vervolgens tot de onafhankelijke klachtencommissie van de GGD. De klachtencommissie verklaart haar klacht ongegrond. De vrouw is het hier niet mee eens en wendt zich daarom tot de ombudsman. Zij vindt dat de klachtencommissie haar klacht onvoldoende heeft onderzocht en bovendien niet onpartijdig was. Daarnaast had zij niet alleen de medewerker, maar de hele organisatie van de Ambulance willen aanklagen, omdat zij onvoldoende aandacht besteden aan de werkdruk van hun medewerkers. De ombudsman heeft met de vrouw besproken dat de klacht, zoals zij deze op papier heeft gezet, alleen ziet op een persoonlijke aanval door de betreffende medewerker en niet op de Ambulance Amsterdam als geheel. De vrouw ziet dat na herlezing ook in. De ombudsman geeft aan dat het jammer is dat vrouw destijds niet is ingegaan op de uitnodiging voor gesprek. Door de behandeling bij klachtencommissie hebben de standpunten zich verhard en is iedereen overtuigd van zijn eigen gelijk. De echte waarheid valt in zo’n geval niet meer te achterhalen. Overigens komt de oorspronkelijk excuusbrief van de medewerker de ombudsman waarachtig voor. De ombudsman constateert verder dat de klachtencommissie een onafhankelijke voorzitter heeft en ziet dan ook geen aanleiding om nader onderzoek te doen naar eventuele vooringenomenheid van deze commissie. De ombudsman kan verder niets meer voor de vrouw betekenen en gaat daarom over tot sluiting van het dossier.