Een man ontvangt in oktober 2015 een aanmelding voor deelname aan een module Werk en Re-integratie. In de maanden daarna hoort hij daar niets meer over. De man informeert zelf in december en januari bij de gemeente naar de start van het traject. De klantmanager laat eerst weten dat hij hem zo snel mogelijk zal informeren, maar mailt later dat hij geen uitsluitsel kan geven over de start. De man dient in februari een klacht in. Hij wijst erop dat hij al eerder te maken heeft gehad met een traject dat niet doorging. In de reactie op de klacht erkent de gemeente dat de man eerder geinformeerd had moeten worden over de aanvang van de module. Toen duidelijk werd dat aanmelding van de man niet zou leiden tot snelle plaatsing had de klantmanager contact met de man kunnen opnemen. De man is niet tevreden met het woord "kunnen" in dit verband. Hij vindt bovendien dat hij door de vertraagde re-integratie in zijn belang is geschaad. Ook is hij het er niet mee eens dat in de klachtafdoening wordt beweerd dat zijn klacht het klachtenteam niet heeft bereikt. Hij stapt naar de ombudsman. De ombudsman nodigt de man samen met de dienst uit voor een gesprek. Maar ook dit kan de ontevredenheid van de man niet wegnemen. De gemeente erkent dat de communicatie naar werkzoekenden beter en sneller moet verlopen. Omdat de gemeente in dit specifieke geval een praktische oplossing wil bieden, wordt de man voorgedragen voor een vacature. Uit een assessment komt naar voren dat hij echter helaas niet voor in aanmerking komt. Een nieuwe klantmanager zal samen met de man kijken naar de mogelijkheden voor een betaalde baan of stageplaats. De gemeente zoekt naar aanleiding van het gesprek nog wel uit wat er met de klacht van de man gebeurd is. Die blijkt nooit bij het klachtenteam terecht te zijn gekomen, maar rechtstreeks bij het behandelende team. De ombudsman ziet geen aanknopingspunten meer voor verdere actie en sluit het dossier.