De koelkast van een Amsterdammer is kapot. Dat is vooral vervelend omdat hij medicijnen gebruikt die gekoeld bewaard moeten worden. Vanwege zijn moeilijke financiële situatie (hij heeft schulden) heeft de man geen geld opzij kunnen zetten voor dergelijke onvoorziene uitgaven. Hij belt met de gemeente om een aanvraagformulier voor bijzondere bijstand te krijgen, maar hij ontvangt het formulier niet. Daarom neemt hij contact op met de ombudsman. Als die navraagt wat er is gebeurd,  blijkt dat de gemeente het formulier naar de bewindvoerder van de man heeft gestuurd. Maar die zegt dat hij het formulier nooit heeft ontvangen. Hij adviseert de gemeente om het formulier rechtstreeks naar het bewindteam dat de zaken van de man behartigt te mailen. De gemeente doet dat dezelfde dag nog. Een goede week later bericht het bewindteam dat er contact is geweest met de welzijnsinstelling in het stadsdeel waar de man woont en dat er wordt gewerkt aan een aanvraag uit het Fonds Bijzondere Noden. Twee weken later, (bijna twee maanden na zijn eerste contact met de gemeente) vertelt de man de ombudsman dat hij €300-, voor de aanschaf van een nieuwe koelkast heeft gekregen. Nu dit geregeld is ziet de ombudsman geen rol meer voor zich weggelegd. Wel wil hij nog met de gemeente bespreken hoe het komt dat iemand die voor zijn gezondheid afhankelijk is van een koelkast, twee maanden op uitsluitsel moet wachten.