Een Almeerse moeder krijgt onverwachts te horen dat ze haar huurwoning moet verlaten. Hoewel ze een urgentieverklaring heeft, lukt het haar niet om een woning te vinden. Omdat de vrouw over twee weken op straat komt te staan, belt ze lichtelijk in paniek met de ombudsman. Die neemt direct contact op met de gemeente en vraagt wat zij voor de vrouw kunnen betekenen. De gemeente vertelt de ombudsman dat zij geen mogelijkheden hebben om de vrouw en haar kind samen op te vangen. Als de vrouw gebruik wil maken van de opvangmogelijkheden in Almere zal ze gescheiden worden van haar kind. De ombudsman is van mening dat dit niet kan en uit zijn zorgen hierover bij de wethouder. De vrouw laat de ombudsman vervolgens weten dat zij gelukkig toch tijdelijk bij familie kan verblijven. De gemeente geeft aan samen met de vrouw te zullen kijken waarmee ze haar verder kunnen helpen. Omdat de ombudsman voor dit moment geen rol voor zichzelf ziet weggelegd, gaat hij over tot sluiting van het dossier.