Een vrouw belt de ombudsman omdat de uitkering van haar zoon is stopgezet. Omdat zij samen met hem in één huis woont wordt de kostendelersnorm toegepast op beide uitkeringen. Nu heeft de zoon 1000 euro ontvangen van de Belastingdienst om zijn zorgverzekering van te betalen. WPI heeft dit als inkomen beschouwd en heeft per direct de uitkering van de zoon stopgezet, aldus de vrouw. Omdat de vrouw zegt dat ze dit weekend geen geld heeft om te eten, informeert de ombudsman direct bij de gemeente. De zaak blijkt iets anders in elkaar te zitten. De uitkering is stopgezet, omdat de zoon al een geruime tijd een baan blijkt te hebben. Dit zou hij niet door hebben gegeven en daarom is zijn uitkering per direct stopgezet. De moeder begrijpt dit niet omdat geen échte baan is. Haar zoon wast wel eens af op oproepbasis. Dit gebeurt niet vaak en hij verdient er ook niet veel geld mee. Ook heeft hij dit gewoon doorgegeven aan zijn vorige klantmanager. Er zijn zoveel contactpersonen en niemand geeft iets aan elkaar door. De gemeente ziet ook in het dossier dat de zaak iets genuanceerder ligt. Ze gaan bekijken wat de mogelijkheden zijn en gaan met de vrouw en haar zoon in gesprek. Als de ombudsman ervan verzekerd is dat de vrouw en haar zoon genoeg te eten hebben om het weekend door komen, stapt de ombudsman er weer tussenuit. Hij sluit het dossier. Als de vrouw en haar zoon er niet uitkomen mogen ze contact opnemen.