Een vrouw meldt zich met haar 3 kinderen in Amsterdam voor een briefadres. Ze heeft 12 jaar in Suriname gewoond en is weer terug in Nederland. Daarvoor woonde ze in Nieuwegein. Daar heeft ze ook nog 2 meerderjarige kinderen wonen. Ze vertelt dat ze uit Suriname vertrokken is omdat haar man vermist is. De gemeente Amsterdam heeft haar naar Almere verwezen, omdat zij daar logeert bij een kennis. Volgens de vrouw verwijst de gemeente Almere haar weer naar de gemeente Amsterdam. Ze heeft contact met een ambulant gezinsbegeleider van het Leger des Heils uit Almere. De ombudsman neemt contact op met de begeleider om te vragen wat er precies speelt. De gemeente laat weten dat er nog geen beslissingen zijn genomen, maar dat het wel ingewikkeld is. De moeder had in Suriname een huis en een inkomen. Nu meldt ze zich met 3 minderjarige kinderen voor een opvangplek en wil ze een uitkering en urgentie. Al zou de gemeente haar opvangen, er is geen enkele perspectief op uitstromen voor haar. Dus dit zal niet nuttig zijn. De vrouw heeft de Nederlandse nationaliteit, dus recht op verblijf en in beginsel noodopvang in Nederland. De vraag is alleen hoe en waar. De gemeente Almere houdt in ieder geval de vinger aan de pols, terwijl dit wordt uitgezocht. De ombudsman ziet op dit moment dan ook nog geen rol voor zichzelf weggelegd.