Een man woont na een scheiding in een opvanghuis voor gescheiden ouders. Hij heeft een aantal medische en psychische klachten. Eind april 2019 moet hij het opvanghuis verlaten zonder dat hij zicht heeft op woonruimte. Hij wil graag voor urgentie in aanmerking komen. Zijn aanvraag wordt echter afgewezen. Ook zijn bezwaarschrift wordt ongegrond verklaard. Zijn zorgcoach legt de zaak aan de ombudsman voor. Hij brengt naar voren dat de gemeente onvoldoende informatie bij de behandelende specialisten heeft ingewonnen. Dan blijkt dat de man in overleg met de zorgcoach overweegt om bij de rechtbank in beroep te gaan. Aangezien de rechtbank de aangewezen instantie is om in een geval als dit een uitspraak te doen over de vraag of de man recht heeft op urgentie, sluit de ombudsman het dossier. Voorkomen moet immers worden dat twee instanties - de rechtbank en de ombudsman - over een zaak een uitspraak doen.