Een vrouw dient een urgentieaanvraag in bij de gemeente Amsterdam. Deze aanvraag wordt toegekend en zou worden doorgestuurd naar de gemeente Amstelveen. De vrouw had aan het begin van de aanvraag namelijk al doorgegeven dat ze graag in Amstelveen zou willen wonen. De vrouw verwacht niet dat er binnen korte tijd een geschikte woning vrij komt in Amsterdam. Wanneer ze na een maand nog geen bevestiging of bericht heeft ontvangen besluit ze contact op te nemen met de gemeente Amstelveen. Zij laat haar weten dat ze nog geen aanvraag ontvangen hebben. De vrouw dient bij de gemeente Amsterdam een klacht in over deze gang van zaken. Even later ontvangt ze bericht dat haar aanvraag is verwerkt in de gemeente Amstelveen. Hier zijn wel een aantal voorwaarden aan verbonden. Er wordt een eenmalig directe aanbieding van een passende woning aangeboden en de urgentie in Amsterdam komt te vervallen. De vrouw schrikt van de voorwaarden en was hier niet over op de hoogte gesteld door de medewerker van de gemeente Amsterdam. Ze wil daarom in aanmerking komen voor een woning in de gemeente Haarlemmermeer. De gemeente stelt dat ‘shoppen’ tussen gemeenten verboden is. De vrouw moet binnen één week kiezen of ze een woning in Amsterdam of Amstelveen wil, anders laten ze de urgentie vervallen. De vrouw is het hier niet mee eens omdat ze geen tweekamer- maar een driekamerappartement wil. Ze is weliswaar alleenstaand, maar ze heeft nu een woning met drie kamers en ze wil er niet ‘op achteruit gaan’. De ombudsman concludeert dat dergelijke wensen niet mogelijk zijn binnen de woningnood waarin Amsterdam en omstreken zich bevindt. De vrouw moet een keuze maken. Indien de vrouw ten slotte het niet eens is met de afhandeling van haar klacht over de betreffende medewerker van de gemeente Amsterdam kan ze opnieuw contact opnemen met de ombudsman.