Een Nederlandse jongen verhuist naar zijn vader in Nederland, omdat er sprake was van mishandeling door zijn moeder, met wie hij in het buitenland woonde. De vader wil graag voor zijn zoon zorgen, maar heeft geen geschikte woning. Hij woont in een kamer in een opvanginstelling. De jongen wordt door de jeugdzorginstelling William Schrikkergroep (WSG) in een huis voor jongeren ondergebracht. De gemeente Amsterdam wijst de aanvraag voor een urgentieverklaring van de vader af omdat er geen sprake zou zijn van overmacht: de man had eerst huisvesting moeten regelen en dan zijn zoon over laten komen. Het is voor de man echter onduidelijk wat de mogelijkheden voor hem en zijn zoon zijn om samen een woning te vinden. De ombudsman doet navraag bij de WSG en de opvanginstelling om helderheid te krijgen voor de man over zijn mogelijkheden en welke rol de gemeente hierin dient te hebben. Het blijkt dat overwogen is om vader en zoon samen op te vangen en toe te werken naar samen wonen. Vanwege specifieke omstandigheden is evenwel besloten dat dit nu niet in het belang van het kind is. De kinderombudsman sluit daarom de zaak.