Een tiener klaagt bij de Kinderombudsman over het besluit van Jeugdbescherming en Spirit om haar in een gezinshuis te plaatsen. Ze woont nu als pleegkind bij een gezinslid en wil hier heel graag blijven. Ze heeft het gevoel dat er bij de beslissing onvoldoende naar haar mening geluisterd is. De kinderombudsman doet navraag bij Jeugdbescherming. Er wordt door Jeugdbescherming spoedig een nieuw overleg tussen professionals, de tiener en pleegouder georganiseerd. Daar blijkt dat er sprake was van miscommunicatie: de professionals dachten dat er overeenstemming was over de woonplaats, de tiener en haar pleegouder voelden zich in het eerdere gesprek daarover echter overrompeld en hebben hun mening daardoor blijkbaar onvoldoende kunnen overbrengen. De wens om bij de pleegmoeder te blijven wordt, na bespreking van eventuele risico’s, gehonoreerd. Er wordt in samenspraak ook een goed vervolgplan gemaakt. Ook maken de betrokkenen de afspraak om in het vervolg in alle openheid met elkaar in gesprek te blijven. De kinderombudsman is blij met deze vlotte en adequate stappen van de hulpverlening en sluit het dossier.