Een vrouw heeft al jaren (ruim 30 jaar) een eigen gehandicaptenparkeerplaats voor haar deur. Ze kan hooguit twee á drie meter lopen. Het stadsdeel bezig met de herprofilering van haar wijk. Het stadsdeel tijdens een eerdere buurtbijeenkomst toegezegd dat er rekening zal worden gehouden met gehandicapte parkeerders. De vrouw zoekt hier meerdere malen contact over met het stadsdeel en telkens wordt haar verzekerd dat er echt rekening met haar situatie gehouden zal worden. Ondanks dit alles wordt haar nieuwe gehandicaptenparkeerplaats toch 15 meter verderop geplaats. Dit is voor de vrouw niet haalbaar. Zij vraagt de ombudsman om hulp. De ombudsman gaat bij de vrouw langs en informeert bij het stadsdeel naar de afhandeling van haar klacht en de laatste stand van zaken wat betreft de herprofilering van deze wijk. De werkzaamheden blijken inmiddels in volle gang te zijn en de aannemer heeft ook overleg gehad met de vrouw. De ombudsman wil daarom eerst het resultaat van de herprofilering afwachten. De vrouw is het hier niet direct mee eens maar de ombudsman is van mening dat ook gekeken moet worden hoe de nieuwe situatie eventueel verbeterd kan worden met minder ingrijpende – en wellicht meer realistische – oplossingen. Hoewel het ontwerp zodanig wordt aangepast dat de weg tussen haar voordeur en haar parkeerplaats, zonder drempels naadloos op elkaar aansluit is de vrouw niet helemaal tevreden. De ombudsman begrijpt dat de vrouw de oude situatie het liefst had willen behouden maar dit was gezien de rest van herinrichting onmogelijk. Het opnieuw inrichten van de openbare ruimte is een lastige klus waarbij het helaas niet altijd mogelijk is om alle belanghebbenden tevreden te houden. Het dossier wordt gesloten.