Een man met gezondheidsproblemen komt na tien jaar in het buitenland te hebben gewoond berooid naar Nederland terug. Hij kan in een voormalig bejaardenwoning anti-kraak wonen. Binnenkort moet hij daar weg en hij heeft geen zicht op een andere woning. Een kennis trekt zich zijn lot aan en schrijft een brief naar de burgemeester met het verzoek de man een sociale huurwoning aan te bieden. Wonen reageert op de brief en wijst op de mogelijkheden die de man ten dienste staan. Als de man voor zijn schulden een regeling heeft getroffen, kan de man op medische gronden urgentie aanvragen. De man wendt zich tot de ombudsman. Hij vindt dat de gemeente onvoldoende doet voor remigranten die berooid en met medische problemen naar Nederland terugkeren. De ombudsman laat de man weten dat door de hoge woningnood remigranten die naar Amsterdam komen niet automatisch een woning aangeboden kunnen krijgen. Als de man zijn schulden heeft geregeld, kan hij op medische gronden urgentie aanvragen. Als hij geen onderdak kan vinden, kan hij bij het Leger des Heils terecht. De ombudsman ziet geen aanleiding om onderzoek te doen en sluit het dossier.