Een echtpaar wendt zich tot de ombudsman nadat zij een brief hebben ontvangen van de gemeente waarin kenbaar wordt gemaakt dat zij worden aangemerkt als treiteraars in een burenconflict. De gemeente is samen met andere professionals en na uitgebreid onderzoek tot de conclusie gekomen dat er voldoende bewijs is voor deze conclusie. Het echtpaar kan zich hierin niet vinden en stelt bovendien niet te weten waarom nu opeens een waarschuwingsbrief hun wordt gestuurd. Zij zeggen niet te zijn gehoord en niet te weten waarover het precies gaat. De brief die zij hebben ontvangen ervaren ze als erg onrechtvaardig; zij voelen zich het slachtoffer in plaats van de dader in het burenconflict. Ze vrezen dat de buren het als een vrijbrief ervaren en vragen de ombudsman om hulp. De ombudsman laat het echtpaar weten inhoudelijk niet het werk over te doen van de medewerkers van de Treiteraanpak en te vertrouwen op hun deskundigheid. Wel doet de ombudsman navraag of het echtpaar de gelegenheid heeft gehad om zijn kant van het verhaal voor het voetlicht te brengen. Wanneer dat wel het geval blijkt te zijn en bovendien de deur van de stadsdeelregisseur Treiteraanpak voor inhoudelijke vragen voor hen openstaat, besluit de ombudsman het dossier te sluiten.