Een Almeerse vrouw zegt dat haar WMO-consulent en de leverancier van haar rolstoel naar elkaar wijzen als het om de oplossing van haar probleem gaat. Ze heeft een rolstoel geïndiceerd gekregen, maar deze is te groot en te zwaar. Voor een kleinere en lichtere rolstoel is volgens de leverancier nodig dat de gemeente de categorie in het systeem aanpast. Haar WMO-consulent verwijst echter weer naar de leverancier. De ombudsman constateert dat de vrouw nog niet bij de gemeente zelf heeft geklaagd, dus hij draagt de klacht over aan de gemeente. De vrouw hoort vervolgens een aantal weken niets. Ze belt een paar keer naar het algemeen gemeentelijk telefoonnummer 14036 en laat steeds een terugbelverzoek achter voor haar WMO-consulent, maar  deze belt niet terug. Op een gegeven moment besluit ze naar het wijkteam bij haar in de buurt te gaan om te vragen of zij door iemand kan worden teruggebeld. Ook klaagt zij opnieuw bij de ombudsman over de gemeente Almere. Een dag later ontvangt zij een e-mail van haar WMO-consulent dat hij gehoord heeft dat ze zich tot de ombudsman gewend heeft. Hij vertelt haar dat ze zich voor verdere informatie maar dient te wenden tot de ombudsman. De vrouw belt geëmotioneerd de ombudsman op. Die is erg verbaasd over de gang van zaken. De vrouw lijkt van het kastje naar de muur te worden gestuurd, haar klacht wordt niet afgehandeld en vervolgens wordt ze doorverwezen naar de ombudsman. De ombudsman constateert vaker dat de gemeente Almere soms terughoudend lijkt te zijn in het bellen met haar burgers en neemt  contact op met haar om dit nogmaals aan te kaarten. Gelukkig wordt de klacht nu opgepakt en de vrouw is ook nog eens zeer te spreken over de oplossing die geboden wordt. De ombudsman sluit daarom het dossier.