Een vrouw mailt de ombudsman nadat ze een dwangbevel van de gemeente heeft ontvangen. Een aantal jaar geleden heeft ze een uitkering voor zelfstandigen ontvangen. Deze uitkering werd als lening verstrekt, omdat na afloop van het kalenderjaar beoordeeld wordt of de inkomsten uit eigen bedrijf deze uitkering rechtvaardigen. Daarvan is sprake als deze inkomsten hoger dan de bijstandsnorm zijn. In dat geval moet de ontvangen uitkering geheel of gedeeltelijk worden terugbetaald. Bij de vrouw was dat het geval. Zij kan zich echter niet vinden in de regels. Op grond van maatwerk en coulance heeft de gemeente de vordering een jaar lang op oninbaar gesteld, maar de vrouw erop gewezen dat dat haar niet ontslaat van een verplichting tot terugbetaling zodra daar de financiële ruimte voor is. Na afloop van dit kalenderjaar zal de gemeente dan ook haar gegevens opvragen om haar draagkracht te berekenen. Ze levert de door de gemeente opgevraagde gegevens echter niet, waardoor haar draagkracht niet berekend kan worden. Daarom gaat de gemeente over tot het verzenden van het dwangbevel. De ombudsman vraagt de gemeente het dwangbevel aan te houden wat de gemeente meteen doet. Dan volgt een periode van touwtrekken omdat de vrouw de gevraagde gegevens niet levert. Als ze dat uiteindelijk toch doet, blijkt dat haar draagkracht nihil is. De gemeente laat haar weten dat volgend jaar weer om de gegevens van dit jaar gevraagd zal worden. Op voorhand laat ze weten het daar niet mee eens te zijn. In de uitleg van de ombudsman, waarin ook uitgebreid op haar argumenten wordt ingegaan, kan de vrouw zich niet vinden. Zij blijft dan ook ontevreden, maar de ombudsman concludeert dat de gemeente zich behoorlijk en welwillend heeft opgesteld en sluit het dossier.