Een oudere vrouw zonder verblijfsstatus vertoeft in de opvang. Vanwege haar gezondheid is zij door de GGD doorverwezen en door de IND is ambtshalve een aanvraag voor een verblijfsvergunning aangevraagd op grond van medische redenen. IND beslist vervolgens negatief op dit besluit en hiertegen gaat de vrouw na bezwaar in beroep. In de tussentijd worden er twee operaties uitgevoerd waarvan er één mislukt. Vanwege haar medische behandeling wordt de vrouw doorverwezen naar een asielzoekerscentrum (AZC). Omdat er geen nieuwe aanvraag voor een verblijfsvergunning is ingediend wordt de vrouw verzocht het AZC te verlaten. Ondanks de lopende juridische procedure tegen de afwijzing van haar verblijfsvergunning, staat de vrouw op straat. Hulporganisaties zoeken naar een oplossing voor de vrouw. Ook de politie vindt het onverantwoord, maar kan het niet oplossen. De organisaties zoeken naar een plek voor de vrouw en betalen voorlopig de overnachtingen. Een medewerker van die hulporganisatie schakelt de ombudsman in. Zij vraagt de ombudsman om aandacht voor mensen zoals deze vrouw, die ziek is en in afwachting van een beslissing op de aanvraag van een verblijfsvergunning. Volgens de hulpverlener dient de gemeente ook voor deze groep in opvang te voorzien. Zij besluit met de vrouw nogmaals naar de GGD te gaan voor een tweede screening. Samen met de hulpverlener wordt er onderzocht wat er nodig is om de vrouw toe te laten tot de opvang. Nu de gevraagde stukken zijn verstrekt laat de hulpverlener weten dat de vrouw is toegelaten tot de opvang. De ombudsman ziet dat in dit geval de hulpverlening voor de vrouw beter kon. Hij besluit daarom met de Regiegroep Ongedocumenteerden Amsterdam in gesprek te gaan.