Een vrouw ontvangt een uitkering van het UWV. Op een gegeven moment besluit het UWV om de uitkering te stoppen omdat de vrouw hier geen recht op zou hebben. De vrouw gaat tegen de beslissing in bezwaar en wordt in het gelijk gesteld. Het UWV stort in januari 2018 een bedrag van ongeveer €1800,- op de rekening van de vrouw, maar omdat zij een aanvullende bijstandsuitkering ontvangt moest zij het bedrag wat boven de norm uitkomt terug betalen. De gemeente heeft daartoe dit bedrag vanaf augustus 2018 op haar uitkering ingehouden, de laatste inhouding zal eind februari 2019 plaatsvinden. Wanneer de vrouw een kwijtscheldingsverzoek indient staat het bedrag nog op haar rekening en wordt deze afgewezen op basis van haar vermogen. De vrouw is het niet eens met deze beslissing omdat ze het geld terug moet betalen en het niet kan gebruiken om de gemeentebelastingen te betalen. Ze dient een administratief beroepsschrift in, maar wanneer deze ongegrond wordt verklaard stapt haar ambulant begeleider naar de ombudsman. De ombudsman neemt contact op met de dienst Belastingen. Zij laten weten dat in het beroepsschrift de verrekenspecificaties op grond van de Participatiewet zijn ontvangen, maar nog geen bewijs hebben ontvangen dat het hoge saldo op haar bankrekening wordt veroorzaakt door de storting van het UVW. Zij ontvangen graag het bankafschrift waarop deze storting zichtbaar is én de bevestiging van het UWV dat er een nabetaling heeft plaatsgevonden. De ombudsman laat de ambulant begeleider weten dat de vrouw dit bewijs moet toesturen voor een herbeoordeling van het kwijtscheldingsverzoek. Zij kan er voor kiezen om deze gegevens door te sturen naar de ombudsman of de dienst Belastingen. Even later doet de ombudsman navraag bij de dienst Belastingen. Hier blijkt dat de stukken al zijn ontvangen en dat op basis daarvan het kwijtscheldingsverzoek geheel is toegekend. Er zou er al een nieuw besluit naar de vrouw zijn toegestuurd. De ombudsman informeert de ambulant begeleider van de vrouw en sluit het dossier.