Een sociaal raadsman van Doras vraagt de kinderombudsman om te bemiddelen. Hij begeleidt een Amsterdams gezin dat over enkele weken ontruimd wordt vanwege een huurachterstand. Het gezin heeft schulden en kan de huur van de woning niet langer opbrengen. Ook zitten ze al lange tijd zonder gas en electra. De maximale duur voor toekenning van woonkostentoeslag is verstreken. Daarom hebben ze om een urgentieverklaring voor een sociale huurwoning verzocht. Dit urgentieverzoek wordt afgewezen omdat de gemeente het risico dat de huur van een volgende woning niet kan worden opgebracht te groot acht. De gemeente stelt de voorwaarde dat er op zijn minst gestart is met sanering van de problematische schulden. Daartoe geeft de gemeente twee mogelijkheden: de schulden moeten door de Gemeentelijke Kredietbank Amsterdam (GKA) gesaneerd worden of er moet een aanvraag WSNP (Wet Sanering Natuurlijke Personen) worden ingediend. Daarmee komt het gezin vast te zitten op een rotonde zonder afslagen. De GKA stelt namelijk als voorwaarde dat er voldoende aflossingscapaciteit moet zijn om tot schuldsanering over te gaan. Die afloscapaciteit is er niet, en is met de te hoge huur ook niet haalbaar. Voorwaarde voor toelating tot de WSNP is dat de financiële situatie voldoende stabiel is om de schulden af te lossen in drie jaar en dat er sprake is van een betaalbare huurwoning. Het gezin probeert alles om de financiële situatie stabiel te krijgen. Ze staan sinds kort onder beschermingsbewind, en ze proberen al lange tijd om een andere woning te krijgen. Echter zonder succes. Het gezin gaat in bezwaar tegen de afwijzing van de urgentieaanvraag. Maar dit zal de huisuitzetting niet kunnen voorkomen. Uiteindelijk besluit WPI om de woonkostentoeslag toch nogmaals te verstrekken. Dit zal de huisuitzetting in elk geval uitstellen. In de tussentijd wordt geprobeerd om de financiële situatie te stabiliseren en dan alsnog een urgentie te verkrijgen, om zo een huisuitzetting en opvang in de noodopvang te voorkomen. Na verloop van tijd lijkt het niet opgelost. Wonen vindt het feit dat de huur te hoog is onvoldoende om te kunnen waarborgen dat de situatie stabiel genoeg is. Bij de ombudsman komen vaker dergelijke signalen binnen. In beginsel kan een bewindvoerder, ook bij schulden, een garantie zijn dat huur gewoon betaald wordt. De ombudsman pakt dit signaal op en gaat hierover in gesprek met Wonen. Hij sluit het dossier.