Een vrijwillige hulpverlener mailt de ombudsman. Ze maakt zich ernstige zorgen over een gezin dat verblijft in een opvangcentrum voor asielzoekers. Na een procedure van 10 jaar hebben ze gehoord dat ze niet in aanmerking komen voor een status, maar ze kunnen ook niet terug naar hun vaderland omdat de situatie daar (nog) niet veilig is. Het gezin is na 10 jaar de wanhoop nabij en wil hun spullen pakken en met de trein naar Parijs vertrekken om daar opnieuw te beginnen. De vrijwilliger maakt vooral zorgen over de twee kleine kinderen en wendt zich tot de ombudsman. Helaas kan de ombudsman niets voor dit gezin betekenen, ook al delen we de zorgen. De kans is immers groot dat dit gezin in Parijs op straat komt te staan. We adviseren de hulpverlener dan ook om contact op te nemen met de betrokken advocaat, Vluchtelingenwerk en informatie te vragen bij de Nationale Ombudsman of zij nog mogelijkheden zien of ingangen weten. De ombudsman kan verder niets betekenen en sluit het dossier.