Een verontruste vader meldt zich bij de ombudsman. Zijn zoon van eind dertig is ruim 15 jaar verslaafd en sinds vijf maanden clean dankzij een opname in een verslavingsinstelling in Amsterdam. Dit wordt allemaal bekostigd met een persoonsgebonden budget (pgb) dat via de Wmo wordt verstrekt. Helaas is de zoon onlangs uit deze instelling gezet na een alcoholcontrole en nu zwerft hij rond. De vader is bang dat hij weer bij hem aanklopt of zal terugvallen. De vader heeft een nieuwe opvangplek in Groningen gevonden, maar zij kunnen hem niet opnemen omdat het budget in handen is van de verslavingsinstelling in Amsterdam. Volgens de vader weigert de gemeente Amsterdam om een instelling te betalen die buiten Amsterdam is gevestigd. Hij heeft zich ook al tot GGD gewend, maar komt niet verder. Hij vraagt de ombudsman daarom om hulp. De ombudsman informeert bij de gemeente. Er is een indicatie afgegeven voor beschermd wonen. De pgb is bestemd voor ambulante ondersteuning en dagbesteding. Onderaan de beschikking staat dat het pgb ook buiten Amsterdam of regiogemeente besteed mag worden (in ieder geval voor 13 weken). De gemeente erkent dat de communicatie niet juist en onvolledig was, en dat de man niet goed is geïnformeerd. De man geeft aan zijn bezwaar in te trekken nu hij in zijn eigen gemeente (Amersfoort) een aanvraag heeft lopen. Hij maakt daarbij wel de kanttekening dat hij vindt dat er fouten zijn gemaakt bij de gemeente Amsterdam, maar dat nu alle aandacht gaat naar het laten afkicken van zijn zoon. De ombudsman sluit de zaak.