Een vrouw, woonachtig in het centrum van Amsterdam, wendt zich tot de ombudsman. Ze ondervindt overlast van de bezoekers van de aanwezige horeca gelegenheden in de buurt die hun (brom)fietsen in haar straat parkeren. Ze geeft aan dat geveltuintjes beschadigd worden en dat handhaving hierin tekortschiet. Bij nader onderzoek van de ombudsman blijkt dat het stadsdeel al langere tijd in gesprek is met de vrouw en haar meerdere malen tegemoet is gekomen. De situatie is hierdoor ook aanzienlijk verbeterd. Mevrouw wil verdergaande maatregelen, zoals een geheel verbod voor het parkeren van fietsen. Die wens is echter van beleidsmatige aard. De ombudsman wijst haar erop dat het herhaaldelijk aanspreken van uitvoerende ambtenaren niet zal werken, en dat uitvoerende ambtenaren hier niets te verwijten valt. Ook voert zij diverse gerechtelijke procedures. Het officiële verbod voor het parkeren van fietsen kan mevrouw via inspraak proberen te krijgen. Zaken van beleidsmatige aard, en ook zaken die onder de rechter vallen, kunnen niet door de ombudsman opgepakt worden. De ombudsman sluit het dossier.