Een vrouw wendt zich tot de kinderombudsman via haar cliëntondersteuner. De vrouw komt uit een situatie met huiselijk geweld en is zwanger van haar tweede kindje. Met haar dochtertje is ze gevlucht voor haar man. Omdat ze nergens terecht kan vraagt ze de gemeente om hulp. Ze is van mening dat het Sociaal Team te laat in actie kwam, en gedurende het traject de verkeerde prioriteiten stelde. Zo wilde de vrouw boven alles graag een woonurgentie, maar besloot de gemeente eerst te onderzoeken of het wel veilig genoeg is om in Amstelveen te wonen -in de buurt van vader. Tijdens het traject is veel ruis ontstaan, zowel tussen de vrouw en de gemeente, als tussen de vrouw en de ombudsman. Uiteindelijk wordt na een positief advies van Veilig Thuis en een aanbeveling van de ombudsman besloten de vrouw urgentie te verlenen, en haar -zolang ze nog geen eigen woonruimte heeft gevonden- onderdak te bieden in een noodwoning. Op verzoek van de vrouw onderzoekt de ombudsman vervolgens of de klacht van de vrouw ten aanzien van het handelen van de gemeente gegrond is. Hij concludeert dat de gemeente de intentie heeft gehad de vrouw zo goed mogelijk te helpen, maar ook dat er in de werkwijze van de gemeente nog wel wat ruimte is voor verbetering. Om gezamenlijk lering te trekken uit de zaak organiseert de ombudsman een evaluatiegesprek met de betrokken afdelingen.