Een man komt naar het spreekuur van de ombudsman omdat hij problemen ondervindt bij het laten registreren van zijn huwelijk. De man is in 2007 in Spanje getrouwd met een Spaanse en heeft vanaf dat moment meermalen geprobeerd zijn huwelijk in Nederland te laten registreren. In eerste instantie leverde hij daarvoor de geboorteakte van zijn vrouw met inschrijving van het huwelijk aan. Toen dit niet afdoende bleek heeft hij elders in Spanje de huwelijksakte opgevraagd en deze ingeleverd bij de gemeente. Jaren later gaat de man naar de gemeente om zijn paspoort te verlengen. Dan blijkt dat hij nog steeds niet geregistreerd staat als gehuwd. Navraag leert dat de naam van zijn echtgenote op de huwelijksakte niet overeenkomt met de naam op haar identiteitsdocument (de M. ontbreekt in haar voornaam). De Spaanse gemeente waar de akte is opgemaakt weigert deze aan te passen, de M. van Maria is namelijk een vanzelfsprekendheid die niet specifiek geschreven hoeft te staan. De man is bang dat hij in de problemen komt als zijn huwelijk niet juist geregistreerd staat maar weet niet wat hij er zelf nog aan kan doen. De ombudsman doet navraag bij de gemeente en naar dan blijkt is er met een aantal Europese landen de afspraak gemaakt dat een huwelijksakte per definitie geldig is als deze is ondertekend door een ambtenaar van de burgerlijke stand. Blijkbaar zijn niet alle loketmedewerkers hiervan op de hoogte. Op verzoek van de ombudsman wordt het huwelijk van de man alsnog geregistreerd, ontvangt de man een bloemetje als excuus voor alle tijd en moeite die de registratie hem gekost heeft, en bekijkt de gemeente hoe loketmedewerkers vollediger geïnformeerd kunnen worden.