Een moeder meldt zich bij de ombudsman. Zij heeft meerdere malen contact opgenomen met de gemeente voor een woning in verband met de Wmo-indicatie voor haar ernstig zieke zoon. Zij wachten al een jaar op een passende woning. Zij wordt telkens doorverwezen naar Woningnet die ook niets voor haar kunnen betekenen. Haar zoon zal uiteindelijk zodanig gehandicapt raken dat er echt een grotere, gepaste moet woning komen. De vrouw vraagt zich af waar zij terecht kan als het mis gaat. Ze vraagt de ombudsman om hulp. De ombudsman informeert bij de gemeente. Die laat weten dat aan haar  zoon in januari 2019 een positieve verhuiskostenbeschikking is toegekend met als wooneis “woning op de begane grond zonder traptreden binnen of buiten de woning of bereikbaar via een lift”. Woningnet heeft geregistreerd dat er een Wmo-indicatie is. De gemeente kent zelf geen woningen toe. Na het ontvangst van een positieve indicatie moet je zelf reageren op woningen in Woningnet. De gemeente heeft hier verder geen rol in. Als je niet reageert conform de wooneis wordt je niet als voorrangskandidaat gezien. Het blijkt dat de vrouw – uit wanhoop – ook op woningen reageert met trappen in de woning omdat er bijna geen begane grond woningen worden aangeboden. Voor die woningen wordt ze niet als voorrangskandidaat gezien waardoor ze geen kans maakt op die woning. Het is niet eenvoudig om een woning voor 5 personen te vinden, maar ze zou dan het meeste kans maken als ze op vierkamer woning zou reageren. Helaas is het een gemeentebreed probleem dat er te weinig geschikte begane grond woningen zijn. Dit is aan de politiek om iets aan te doen, de ombudsman heeft hier verder geen rol in. De zaak wordt gesloten.