Een man heeft bij de gemeente melding gemaakt van een bus die bij hem voor de deur geparkeerd staat. Deze bus is hoger dan de regelgeving uit de APV toestaat, en zou daar volgens verzoeker niet mogen staan. Hij heeft hier verschillende keren melding van gemaakt, maar er wordt nauwelijks op gereageerd. Hij heeft geklaagd bij de gemeente, maar het enige antwoord is dat de auto niet te hoog zou zijn. Dit betwist de man. Ook  is hij boos dat niemand hem fatsoenlijk te woord lijkt te willen staan. De ombudsman neemt contact op met de kwaliteitsadviseur van de gemeente. Die constateert twee dingen. Het eerste is dat de klachtafhandeling onbehoorlijk verloopt. De verzoeker voelt zich niet gehoord en niet serieus genomen door Stadstoezicht en dit wekt ergernis. De klacht wordt eenzijdig afgehandeld, zonder hoor en wederhoor toe te passen. Het tweede punt is dat de man geërgerd is omdat  niemand contact met hem lijkt te willen opnemen. Hij wordt als lastig ervaren. Op aandringen van de kwaliteitsadviseur wordt een bezoek gepland. De auto blijkt 1,5 cm te hoog. De ambtenaren en de eigenaar van de bus, snappen niet zo goed waarom de man daar zo moeilijk over doet. De eigenaar besluit de bus te verplaatsen. Deze praktische oplossing is fijn voor de  bewoner maar de kwaliteitsadviseur erkent dat het onderliggende probleem daarmee nog niet helemaal is aangepakt. Eerder in gesprek gaan met klagers en goed luisteren vormen een belangrijk onderdeel van klachtafhandeling. De kwaliteitsadviseur gaat dit verder oppakken in een breder afdelingsoverleg. De ombudsman sluit het dossier.