De ombudsman wordt opnieuw gebeld door de dochter van een man uit Amsterdam. Het Aov vervoer naar de nierdialyse werd een aantal weken geleden van de ene op de andere dag stopgezet vanwege de coronacrisis. Mede dankzij de afdeling Geschilbeslechting van de gemeente werd toen een oplossing gevonden waarbij de vader met de ambulance naar de dialyse werd gebracht. Dit wekt echter steeds meer irritatie bij het ambulancepersoneel omdat zij van mening zijn dat zij niet de geschikte vervoerders zijn omdat de vader niet zelfstandig of met hulp van zijn dochter de trap af kan. Juist daarom was ook het Aov met tilservice als vervoerder aangewezen. De dochter wordt nu van het spreekwoordelijke kastje naar de muur gestuurd, maar niemand lijkt zich verantwoordelijk te voelen om tot een permanente oplossing te komen waar alle partijen zich in kunnen vinden. Omdat de afdeling Geschilbeslechting de vrouw nu heeft laten weten ook niets meer te kunnen doen vraagt ze opnieuw de hulp van de ombudsman. Die vraagt in eerste instantie de gemeente om met de betrokken partijen in gesprek te gaan. Als dit lang duurt, onder meer door miscommunicatie met de familie, besluit de ombudsman in gesprek te gaan met de teammanager van het ambulancevervoer. Daar lijkt momenteel immers het probleem te liggen. Tijdens dit zeer prettige gesprek, steekt de manager de hand in de eigen boezem van de organisatie.. De verantwoordelijkheid voor dit vervoer ligt wel degelijk bij de ambulance. Hij zal er zorg voor dragen dat er met de familie afspraken worden gemaakt over de beste manier om vader te vervoeren. Deze afspraken worden ook gedocumenteerd zodat alle ambulancebroeders daarvan op de hoogte zijn en niet langer uit hoeven gaan van hun eigen expertise. De ombudsman had graag gezien dat de gemeente hier haar rol had gepakt en zelf in gesprek was gegaan. De oplossing was achteraf immers zeer eenvoudig en dit had de familie veel zorgen en energie bespaard.