Een gezin woont bij hun (schoon)ouders in huis. De ouders gaan vanwege stadsvernieuwing verhuizen. De corporatie heeft hen een andere woning aangeboden waar ze met de hele familie naar toe kunnen en mogen verhuizen. Betrokken hulpverleners achten dit echter een ongezonde en mogelijk onveilige situatie en zijn van mening dat het gezin eigen zelfstandige woonruimte zou moeten hebben. De corporatie wil hier de huidige woning niet voor ter beschikking stellen. Een urgentieaanvraag blijkt stil te liggen omdat het gezin vanwege het Corona virus niet gezien kan worden door een GGD-arts. Het gezin vraagt de kinderombudsman om mee te denken over een passende oplossing. De (kinder)ombudsman is niet bevoegd om te oordelen over een woningcorporatie. Wel geeft het verhaal genoeg aanleiding om voor te leggen aan twee afdelingen binnen de gemeente: de GGD en het Doorbraakteam van het Sociaal Domein. Het Doorbraakteam zal de regie nemen en onderzoeken welke mogelijkheden er zijn en welke keuzes het gezin heeft: toch (kortdurend) meeverhuizen en een vervolgplan maken voor het verkrijgen van zelfstandige huisvesting, een verzoek doen tot noodopvang, of het laten aankomen op een juridische procedure met de corporatie. De (kinder)ombudsman ziet in deze tijd vaker dat urgentieaanvragen stilliggen omdat er geen medische keuringen worden gedaan. Dit is begrijpelijk maar het leidt wel tot langere onzekerheid voor zowel burgers als corporaties en de gemeente. De hoop is dat het snel weer mogelijk is om de keuringen te hervatten.