Een vrouw vertelt de ombudsman dat zij samen met haar moeder jaren illegaal in Nederland heeft geleefd. In die periode had haar moeder geen recht op bijstand en heeft de vrouw haar studiefinanciering gebruikt om in hun levensonderhoud te voorzien. Na verloop van tijd herstelt de overheid de situatie en wordt aan hen een verblijfsvergunning verstrekt. Vanwege schulden is de vrouw doorverwezen naar schuldhulpverlening. Na 3 jaar is er nog steeds geen resultaat en nu zij er niet uitkomt met de schuldhulpverlening vraagt de vrouw de ombudsman om advies. Het bureau laat weten dat het traject is vertraagd door toedoen van de vrouw en haar begeleider. Volgens het schuldhulpbureau hebben zij afzonderlijk betaalafspraken gemaakt met schuldeisers en daardoor kon de vrouw de betaalafspraak van het budgetplan niet nakomen. De vrouw legt uit dat zij zich verplicht voelde om een betalingsregeling te treffen als een deurwaarder voor haar deur stond. De paniek wordt duidelijk als de vrouw een andere organisatie vraagt om haar schulden op te lossen. Deze organisatie inventariseert de schulden en laat vervolgens weten dat zij haar niet verder kunnen helpen. De ombudsman deelt met de vrouw een overzicht van erkende schuldhulpbureaus. De vrouw bericht de ombudsman dat ze tevreden is met de nieuwe schuldhulpverlener. Zij vertrouwt erop dat er gauw een akkoord volgt. De vrouw wil het hierbij laten. De ombudsman laat de vrouw weten dat hij het dossier sluit en via een analyseonderzoek andere inzichten probeert te krijgen.