De vrouw van een man staat op het punt te bevallen. Ze rijden naar de polikliniek van het ziekenhuis voor een medisch consult. Vanwege de coronavoorschriften mag de man niet naar binnen en wacht in de auto in de ondergrondse parkeergarage. Via een videoverbinding staat hij in contact met zijn vrouw tijdens het consult. Aangezien de videoverbinding slecht is, rijdt de man de parkeergarage uit en parkeert de auto op een betaald parkeren parkeerplaats bij het ziekenhuis. Doordat hij zijn aandacht heeft bij zijn vrouw, komt het niet bij hem op om parkeerbelasting te betalen. Parkeren Amsterdam legt hem een naheffingsaanslag op. Gezien de omstandigheden vindt de man dat Parkeren Amsterdam de naheffingsaanslag ongedaan moet maken. Hij gaat in bezwaar, maar zijn bezwaarschrift wordt ongegrond verklaard. Hij dient een klacht in en legt de zaak aan de ombudsman voor. In een soortgelijke zaak heeft de rechter geoordeeld dat er alleen aanleiding is om een naheffingsaanslag in te trekken als de automobilist feitelijk en fysiek niet in staat was om de parkeerbelasting te voldoen. De rechtbank schrijft in het vonnis ook dat er in parkeerbelastingzaken vrijwel geen ruimte is om af te wijken van de regels, die streng worden toegepast. Gezien deze jurisprudentie ziet de ombudsman geen aanleiding om onderzoek te doen. De ombudsman sluit het dossier.