Een man woont sinds februari 2019 in zijn huidige woning. Vanaf die tijd ervaart hij geluidsoverlast afkomstig van zijn bovenbuurman. De man klaagt herhaaldelijk bij zijn verhudurder en die gaat bij beide huurders op huisbezoek. Onderzoek levert niet op dat er sprake zou zijn van overlast volgens de daartoe geldende normen, maar van "leefgeluiden". Ook de politie, die meerdere keren ter plaatse is geweest, heeft nooit overlast vastgesteld. Omdat de klachten van de man blijven binnenkomen wordt aan de GGD gevraagd om met beide partijen het gesprek aan te gaan. Dit heeft geleid tot een advies van de GGD aan de man. Uiteindelijk heeft de verhuurder de man een brief gestuurd waarin dit advies wordt vertaald als een eis aan de man. De man beklaagt zich bij de GGD over deze gang van zaken en de GGD verzoekt de verhuurder om de eis van tafel te halen. De verhuurder geeft gehoor aan dit verzoek, maar voor de man is dit niet voldoende. Hij vraagt de ombudsman om het handelen van de GGD en de verhuurder te beoordelen. De ombudsman laat de man weten dat er naar zijn oordeel door de GGD gedaan is wat er gedaan kan worden: Er is excuus aangeboden voor de gang van zaken en de verhuurder is verzocht het goed bedoelde advies niet te vertalen in een eis. Voor wat betreft de klacht over zijn verhuurder, verwijst de ombudsman hem naar de interne klachtenprocedure van de verhuurder.